இதை படிக்கும் முன் உங்கள் மனதை ஒரு நிலைப்படுத்திய பின்னர் படியுங்கள். அப்போது தான் ஒரு தெளிவு உங்களுக்குள் பிறக்கலாம்...

(இது ஆத்மார்ந்த மூத்தோரின் அனுபவ அறிவுரை)

உன்னை வாழ்த்த மனம் இல்லாதவர்கள் இருப்பார்கள். அவர்களைப் பற்றி கவலைப்படாதே.....

நீ எதை செய்தாலும் அதில் ஒரு குறையை கண்டுபிடிக்கக்கூடிய மனிதர்களும் இருந்து கொண்டுதான் இருப்பார்கள்.

அதையும் பெரிது பண்ணாதே......

உன் லட்சியம் எதுவோ அதை நோக்கி பயணம் போ.....

ஒன்றை மட்டும் தெரிந்து கொள்....

ஒவ்வொரு மனிதனும்

தனித்தனி ஜென்மங்கள்.

தனித்தனி பிறவிகள்

தனித்தனி ஆன்மாக்கள்.....

அவர்களுக்கென்று தனித்தனி ஆசாபாசங்கள் இருக்கும். குணங்களும் இருக்கும். அதன் வழியில் தான் அவர்களின் பயணமும் இருக்கும். அவர்களை ஒழுங்கு படுத்துகிறேன் என்று வேதனைகளை சுமந்து கொள்ளாதே. அவர்கள் போகும் வரை போகட்டும். போய் ஒரு அனுபவத்தை பெற்றபின் திரும்பி வருவார்கள்.....

அதுவரை நீ பொறுமையாக இருக்க வேண்டும். அவர்கள் போன பாதை நல்லதா? கெட்டதா? என்பதை அவர்களாக உணர்ந்தால்தான் அவர்களுக்கு ஒரு உண்மை தெரியும். அந்த உண்மையை நீ முன்கூட்டியே சொன்னால் உன்னை அவர்களுக்கு பிடிக்காது......

இதுதான் வாழ்க்கையின் தத்துவ உண்மை.....

அவர்களது பூர்வ புண்ணியத்தின் அடிப்படையில்தான் அவர்களின் குணங்களும் செயல்களும் இருக்கும்....

அது,

உடன் பிறந்தவர்களாக இருந்தாலும்,

நண்பர்களாக இருந்தாலும்,

கணவன், மனைவியாக இருந்தாலும்,

பெற்ற குழந்தைகளாக இருந்தாலும்,

பேரன் பேத்திகளாக இருந்தாலும்,

எந்த உறவுகளாக இருந்தாலும்,

அவர்களது பிறவி குணம் ஒரு போதும் மாறாது.......

எதைச் செய்ய வந்தார்களோ அதை செய்வதுதானே அவர்களின் விதி. இதை நீ மாற்றி அமைக்க முடியுமா...?

ஒதுங்கி நின்று வேடிக்கை பார்!....

பந்த பாசத்தில் உள்ளே விழுந்து அறிவுரை சொல்லுகிறேன் என்று கெட்ட பெயரை சம்பாதித்துக் கொண்டிருக்காதே.....

அவர்களுக்கு அனுபவம் தான் குரு.....

அந்த அனுபவம் ஏற்பட்ட பிறகு தன்னை மாற்றிக் கொள்வதற்கு அவர்களுக்கு விதி இருந்தால் தன்னை திருத்திக் கொள்வார்கள். அதுவரை நீ பொறுமையாக இரு........

செயற்கையாக ஒரு குணத்தை உருவாக்கி உன்னிடம் அன்பை காட்டினாலும்,

தான் யார்? தன் குணம் என்ன?

என்பதை ஒரு நாள் வெளிப்படுத்தி விடுவார்கள். எதையும் ஏற்றுக்கொள்ளும் பக்குவத்தோடு இருந்து கொள்ள பழகிக் கொள்....

நாம் வந்து போகும் உலகத்தில் பிறந்திருக்கிறோம். அவரவர்களுக்கு என்ன வேஷம் கொடுக்கப்பட்டிருக்கிறதோ அதைத்தான் செய்து கொண்டிருக்கிறோம். அதைத் தவிர நாம் வேறு எதையும் செய்து காட்ட முடியாது.....

எல்லையில்லாத அன்பை வைத்திருந்தேன் என்னை ஏமாற்றி விட்டார்கள் என்று புலம்பிக் கொண்டு இருக்காதே. கடலுக்கும் ஒரு எல்லை வைத்திருக்கிறான் கடவுள்.

அதையும் மீறி சிலவேளைகளில் இறைவன் வகுத்த எல்லையை கடல் தாண்டி விடுகிறது. அது போல் இயற்கையின் சுபாவங்களைப் போல் மனித இயற்கை சுபாவங்கள் சில நேரங்களில் தங்களை வெளிப்படுத்தி விடும்.......

நீ உன்னை எப்படி வைத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்று நினைக்கிறாயோ அப்படி வைத்துக் கொண்டு வாழப்பழகிக் கொள். அதில் நன்மை வந்தாலும், தீமை வந்தாலும், உனக்கும் ஒரு அனுபவம் கிடைக்கும். அதை வைத்து உன்னையும் திருத்திக் கொள்ளலாம்....

இன்பமானாலும் துன்பமானாலும் அதை நீயே சந்திக்க கற்றுக்கொள். அதை பகிர்ந்து கொள்வதற்கு ஒரு துணையைத் தேடாதே.....

உன் இன்ப துன்பத்தில் பங்கு பெறுவதற்கு இந்த பிரபஞ்சத்தில் ஒருவர் பிறந்திருந்தால் நிச்சயம் அவர் உன்னை கைவிடாமல் உன்னோடு சேர்ந்தே பயணிப்பார். அது உன் பிறவி பிராப்தத்தை பொறுத்து இருக்கிறது. அப்படி அது நடந்து விட்டால், எந்த சூழ்நிலையிலும் உன்னோடு இணைந்தே இருப்பார்....

நீ பெண்ணாக இருந்தாலும், ஆணாக இருந்தாலும், வரும் துன்பத்தை எதிர்கொள் ளக்கூடிய ஆற்றலை உருவாக்கிக் கொள்.

மனிதன் மீது வைக்கும் நம்பிக்கையை விட இறைவன் மீது வைக்கும் நம்பிக்கையை அதிகரித்துக் கொள்.....

உன் கண்ணீரும். உன் கவலையும் உன்னை பலவீனமாக காட்டிவிடும்... அழுவதாலும் சோர்ந்து போவதாலும் ஒன்றும் நடக்கப் போவதில்லை. எப்படி இருந்தாலும் நீதான் அந்த சுமையை சுமந்து ஆகவேண்டும்.

"அழுது சுமப்பதை காட்டிலும், ஏற்று சுமப்பது உனக்கு சிரமம் இல்லாமல் இருக்கும்."

தைரியமும் தன்னம்பிக்கையும் தான்

ஒரு மனிதனை உலகத்தில் வாழ வைக்கும் என்ற உண்மையை உணர்ந்துகொள். இந்த பக்குவத்தை அடைந்து விட்டால் எத்துன்பமும் உன்னை நெருங்காது என்பதை உணர்ந்துகொள்....

Four Habits of Discipline My SEAL Dad Taught Me

 I grew up with a SEAL dad. He graduated from Class 117 in 1983.

From there he was an active duty SEAL for 35 years. He was deployed for 50% of my life to war zones.

Now, my dad can be cool and laid back. I don’t want to convey the image that he’s this hard stomping jerk that made me do pushups at the front door before school every day. Not the case. But he could certainly be tough.

He commanded SEAL Team 6 and later rose to the rank of Vice-Admiral. He’s the current Undersecretary of Intelligence. He didn’t get there by coasting. The dude has work ethic. I thought I’d share a few things I’ve learned from him over the years.

Enduring Work Ethic Stems From The Moment

I had an interesting conversation with him about Hell Week a few years back.

For those who don’t know — Hell Week is ridiculous. You wake up on a Sunday to gunfire. You then work out until Friday with no sleep. Hell Week is the bottleneck that breaks a lot of talented people. It’s where the top 20% are whittled down to the top 5%.

I remember him saying, “Tuesday morning was the worst.”

It was a bizarre response. Tuesday? Wouldn’t Thursday be the worst? Or Friday morning? Then he explained and it made total sense.

You wake up on a Sunday morning at ~2 AM to gunfire. You run around getting yelled at. You are doing pushups, carrying logs, rolling in the sand. This continues all day, then into the night.

As people are sleeping in their warm beds, you continue exercising, shivering, and getting shouted at.

Monday morning comes. The drills repeat from sun up to sun down with non-stop exercise and physical torture. Then, all through the night, you do it again.

Then, Tuesday morning rolls around. You’ve gone more than two full nights without sleep. You’ve endured intense stress, cold water, and difficult exertion the whole time. By Tuesday morning, you’re more tired than you’ve ever been in your entire life.

That’s when you start to feel sorry for yourself.

“Oh man, it’s only Tuesday. How am I going to get through all of this?”

“If I’m this tired already…and I’m not even halfway through…”

The people that start thinking like this are the ones that quit.

The people who succeed — only look a few minutes in front of them. They don’t worry about Thursday or Friday. They are only focused on each individual exercise. They get through it one thing at a time.

You can apply this to many aspects of your life.

If you are studying for a massive test, take it one page at a time. Working on a huge presentation, one slide at a time.

For example, I swam in college. Our training was very grueling, 5 to 6 miles of swimming a day. Sometimes the coach would put a set on the board that made me think, “You’ve got to be f#$king kidding me. I’m going to die.” I just took it one lap at a time and got through it.

Lower your vision and piecemeal those big hurdles. It reduces the perceived mental weight of the tasks. Take it one thing at a time.

Source: Flickr (Royalty Free)

The Importance of Detail

In SEAL training, there’s a seemingly mundane test that trainees go through.

They’ll stand outside of their room, at attention, and say, “Ready for inspection, sir!”

The supervisor will then go into the dual-inhabited bedroom and begin inspecting every corner. No sand. No dirt. No blemishes of any kind. The furniture needs to be positioned perfectly.

The bed is where most trainees get dinged.

There’s a very specific and regimented way of making a bed. It has to be wrinkle-free and tucked at exact angles with the pillow and blanket positioned perfectly.

If even the smallest detail is missed by either person in that room, they both have to go run into the waves (a few hundred meters away). Coronado has very cold water most of the year. If the supervisor is in a bad mood, he’ll have the candidates roll in sand afterward, turning them into a “sugar cookies”.

This drill gets old — fast.

It might seem stupid to torture candidates over how they make their bed but it serves an all-important task. They are instilling the trainees' minds with an ultra-focus on detail.

The big idea is that, “If I can’t trust you to make a bed right, why should I trust you to hold this rifle during a mission?”

This mentality was passed along during my upbringing. Yes, with making beds, but also with homework and other tasks. His eloquent phrase was, “Don’t do a half-assed job on this.” Which translates to — do it right, or don’t do it at all. Be exacting.

If you went to a job board right now, seemingly every job description includes, “Great attention to detail.” It isn’t a coincidence. You can’t have high performance without it.

If people know you care a lot about the little things, it can be assumed you care a lot about the big things.

He typically showed me this in practice by saying, “This could always use one more look over.” It’s a good phrase to keep with you.

Detail requires extra work. But the benefits far outweigh the cost of mediocrity.

A Sound Mind Starts With a Sound Body

My dad is 65 now. My parents live up in Leesburg, Virginia.

When I visit, you’ll see my dad and me just about every day at their Leesburg rec center. Staying in shape is definitely part of SEAL culture. A good majority of older SEALs stay fit well into old age.

That aside — growing up around that mentality, always competing in sports, getting my chops busted about getting out of shape — did me a lot of good. I’ve always found ways to exercise. It’s been the anchor of my productivity.

Most people in the military have tough inner voices that speak to them, “Stop being lazy.”, “Stop getting fat.”

I’ve inherited a bit of that blunt, inner honesty. It’s beneficial to be candid with yourself. Soft inner language can make it too easy to get yourself out of doing things.

During my most busy professional times, the most stressful experiences I’ve ever had, I’ve always found a way to work out. The idea that “you don’t have time” is a hard sell to an honest mind. I’ve always said, “If a president has time to work out, so do I.”

Taking care of your body ensures your mind stays optimized. It also signals to outsiders that you have a strong work ethic.

Find time to work out. You have time. It makes everything better. You’ll be more productive.

Source: Flickr Royalty-Free

Start Early

I never caught more shit from my parents more than when I overslept at home (or when I didn’t make my bed — surprise, surprise).

It’s hard to be a productive human being if you are sleeping in until noon every day. Oversleeping psychologically buries you. It’s hard to bounce back from it.

There’s a feeling of a preemptive strike when you get up before the rest of the world. It sets a great tone for the rest of your day. Getting a workout or project in before most people have woken up feels amazing. You feel like a god.

I’ve never had an unproductive day that started with me getting something done early. It always went well after that.

This military approach mandates you get into the habit of going to bed at a reasonable hour and, ideally, at the exact same time every night. Your body loves a regimen and repetition. It will reward you.

Remember: Each day is a battle in and of itself. Focus on staying in the moment. Don’t let the burden of a huge task intimidate you. Break it up into smaller bits and take it down. Treat attention to detail like a religion. Hold yourself to a standard.

Discipline is the key to so many things in life. Master the art of doing things you don’t feel like doing, and you’ll go quite far.

Lastly, take care of your body. You only get one. Best of luck!

Us at a fundraiser for The Navy SEAL Warrior Foundation. (Mom/sis/dad/me)

Source: https://medium.com/mind-cafe/four-habits-of-discipline-my-seal-dad-taught-me-7ed9b13987df

My first blog in medium

How to optimize for featured snippets?

If you want to grow in your career? Follow these 7 steps

1. Clear Ownership of roles (even when a single person is playing multiple roles)

2. Planning at multiple levels: Long term, Mid Term, Short Term, Very Short term. Treat them with the respect they deserve

3. Have a gatekeeper to protect you from disturbances (this gatekeeper can be one of your own team members)

4. Make "High Standards" a way of life

5. Ask the "What's in it for my customer" question

6. Share feedback openly, with empathy and growth mindset

7. Mistakes happen; acknowledge them openly and do the necessary course correction; it makes you stronger, not weaker

 

படித்ததில் பிடித்தது

 நெருங்கிய நண்பரொருவர் இன்றைக்குப் பத்து ஆண்டுப் பணிவாழ்க்கையை நிறைவு செய்கிறார். பத்து ஆண்டுகளாக ஒரே நிறுவனம்தான், கல்லூரியிலிருந்து நேராக இங்கு நுழைந்தவர், படிப்படியாக முன்னேறி ஒரு பெரிய பொறுப்பில் தொடர்கிறார்.

காலையில் இந்த விஷயத்தைக் கேள்விப்பட்டதும் அவரைத் தொலைபேசியில் அழைத்து மனமாரப் பாராட்டினேன். பிறகு, ‘இந்தப் பத்து வருஷத்துல நீங்க கத்துக்கிட்ட, உங்களுக்குக் கிடைச்ச மிக முக்கியமான அறிவுரை என்ன, அதைச் சொல்லுங்களேன்’ என்றேன்.

அவர் கொஞ்சமும் யோசிக்கவில்லை, ‘சின்ன விஷயங்களை அலட்சியப்படுத்தக்கூடாதுங்கறதைத்தான் கத்துக்கிட்டேன். இப்பவும் அதுதான் ரொம்ப நல்லாப் பயன்படுது’ என்றார்.

‘ஆனா, இப்ப நீங்க செய்யற எதுவுமே சின்ன விஷயம் இல்லையே. சொல்லப்போனா, முன்பைவிடப் பெரிய, மிகப் பெரிய வேலைகளைத்தானே ஏத்துக்கறீங்க?’

‘உண்மைதான். ஆனா, இது எல்லாமே சின்ன விஷயத்தை அலட்சியப்படுத்தாம இருந்ததால கிடைச்ச திறமைதான்’ என்றார் அவர். தன்னுடைய பணிவாழ்க்கையிலிருந்தே ஓர் எடுத்துக்காட்டைப் பயன்படுத்தி அதை அழகாக விளக்கினார்.

‘நான் வேலைக்குச் சேர்ந்த புதுசுல, பெரிய அனுபவம் கிடையாது. அதனால, முக்கியமான வேலைகளை என்கிட்ட ஒப்படைக்கத் தயங்குவாங்க, நம்பமாட்டாங்க. Bug Fixingந்னு சொல்லப்படற பிழை திருத்தற வேலைதான் கிடைக்கும். எவனோ எழுதின ப்ரொக்ராம்ல எங்கே பிரச்சனை இருக்குன்னு தேடிப் பிடிச்சுச் சரிசெய்யணும். அதுல என்ன பெரிய மன நிறைவு கிடைச்சுடப்போகுது, சொல்லுங்க! சீனியர்ங்களைமாதிரி முக்கியமான, பெரிய சாஃப்ட்வேர்களை எழுதமாட்டோமா, யாராலும் தீர்க்கமுடியாத சிக்கலான ஒரு பிரச்சனையை இவன் தீர்த்துட்டான்னு கைதட்டல் வாங்கமாட்டோமான்னு ஏக்கமா இருக்கும்.’

‘என்னோட நல்ல நேரம், அப்ப எனக்கு மேனேஜரா இருந்தவர் என்னோட இந்த மனநிலையை நல்லாப் புரிஞ்சுகிட்டார். ஆனா அதுக்காக, உடனே என் கையில ஒரு பெரிய வேலையைத் தூக்கிக் கொடுத்துடலை. அதுக்குப் பதிலா, சின்ன வேலையையும் இவன் ஒழுங்கா, திருத்தமா, அழகா முடிக்கறான்னு பேர் வாங்கு, அந்தப் பேர்தான் உனக்குப் பெரிய வேலைகளைக் கொண்டுவரும்ன்னு சொன்னார்.’

‘அப்போ எனக்கு இருந்த முதிர்ச்சிக்கு, அவர் சும்மாப் பேச்சுல ஏமாத்தறார்ன்னுதான் தோணிச்சு. ஆனாலும் முயற்சி செஞ்சேன். எனக்குக் கிடைச்ச சின்ன வேலைங்களைச் சின்னதுன்னு நினைக்காம முழு உழைப்பைக் கொடுத்தேன். நான் ஒரு விஷயத்துல கை வெச்சா மறுபடி இன்னொருத்தர் அங்கே கை வைக்கவேண்டிய அவசியமே இருக்காதுங்கறமாதிரி வேலை பார்த்தேன். அதுல கிடைச்ச நல்ல பேர்தான் மத்த ஜூனியர்ஸையெல்லாம் தாண்டி எனக்குப் பெரிய வேலைகளைக் கொண்டுவந்து கொடுத்தது. அதைவிட முக்கியமா, அந்தப் பெரிய வேலைகளையும் சரியா முடிக்கிற ஒழுங்கைக் கத்துக்கொடுத்தது. அந்த மனநிலை வந்துட்டா இன்னும் இன்னும் பெரிய வேலைகள் வரும்போது பதற்றமே இருக்காது, சிறிசோ, பெரிசோ, நம்ம கைக்கு வந்தது நம்ம பொறுப்புங்கற உணர்வு இருக்கும். திறமை, உழைப்பு, இதையெல்லாம் தாண்டி, ஒரு விஷயத்தைத் தொடக்கத்திலேர்ந்து நிறைவுவரைக்கும் இவன் பொறுப்பெடுத்துச் செய்வான்ங்கற நல்ல பேரு ஒரு பெரிய சொத்தாத் தோணுது.’

என்னுடைய நண்பருக்குத் தமிழ் தெரியாது. ஆனால், அவர் இதை விளக்கியபோது, ‘இதனை இவன் செய்யும்’ என்று எழுதாமல், ‘இதனை இவன் முடிக்கும்’ என்று திருவள்ளுவர் எழுதியிருப்பதைத்தான் நினைத்துக்கொண்டேன்!

ம்ஹூம், முந்தைய பேராவை மறந்துவிடுங்கள், அது சும்மா உங்களிடம் நல்ல பேர் வாங்குவதற்காக எழுதியது. உண்மையில் எனக்கு அப்போது வாலி எழுதிய இந்த வரிகள்தான் நினைவுக்கு வந்தன: ‘ராஜா கைய வெச்சா, அது ராங்காப் போனதில்ல, பெரிசு என்றாலும் சிறிசு என்றாலும் சொகுசு என் வேலதான்.’

Source: facebook.com

If you are in Digital Marketing..

 If you are in the digital marketing industry,

Doesn't matter which level you are in currently,

All you need is three years of dedicated and intelligent hard work to become top 1% in the industry.

The industry is fast changing.

What is considered innovation today will be a norm in the next year.

What is considered an expert skill today will be an entry-level skill in 2 years.

Those who do the extra 10% will be rewarded 100% or even 200% more than their average peers.

So gear up.

Sometimes, intensity matters more than duration.

 If you want to be more powerful in your field, educated yourself and master your skills. It’s that simple. 

Vai Raja Vai - Vandha Kadha

Perfect Gentleman

 எங்களுடைய குழுவில் ஒருவருக்குப் ‘Perfect Gentleman’ என்ற பட்டப்பெயர் உண்டு.

காரணம், அவர் எல்லாரிடமும் மிக இனிமையாகப் பழகுகிறவர். அவருடன் பணியாற்றிய பலரும் இதைச் சொல்லக் கேட்டிருக்கிறேன்.

ஆனால், நான் அவரோடு அதிகம் பேசியதில்லை. ஒரே ஒருமுறை நேரில் சந்தித்திருக்கிறேன். மற்றபடி மின்கூட்டங்களில்கூட அவர் பேசியதைக் கேட்டதில்லை.

ஆகவே, இவருக்கு இப்படியொரு நல்ல பெயர் எப்படி வந்தது என்கிற குறுகுறுப்பு எனக்கு எப்போதும் உண்டு. இவருடைய உத்திகளை, சிறந்த நடைமுறைகளைக் கற்றுக்கொள்ளவேண்டும் என்ற ஆர்வம் உண்டு.

சமீபத்தில், அதற்கான வாய்ப்பு அமைந்தது. ஒரு புதிய திட்டத்தில் நானும் அவரும் சேர்ந்து பணியாற்றவேண்டிய சூழல். ஆகவே, அவரோடு நேரடியாகப் பேசுகிறேன், பழகுகிறேன். உண்மையிலேயே அவர் ‘Perfect Gentleman’தான் என்று உணர்கிறேன்.

ஒருவருடைய பழகும்தன்மை என்பது நல்லவிதமாக இருந்தாலும் சரி, கெட்டவிதமாக இருந்தாலும் சரி, அதற்குப் பல விஷயங்கள் காரணமாக அமைகின்றன. ஆகவே, இதனால்தான் இவர் நன்கு பழகுகிறார் என்று யாராலும் உறுதியாகச் சொல்லிவிட இயலாது.

என்றாலும், இந்தப் பர்ஃபெக்ட் ஜென்டில்மேனிடம் நான் கற்றுக்கொண்ட விஷயங்கள் இவை:

அ

அலுவல் கூட்டங்களின் தொடக்கத்தில் சில வழக்கமான நலம் விசாரிப்புகள் இருக்கும். ஆனால், அவை பொதுவாகப் போலித்தனமான சொற்களாக அமையும். ‘சரி, சரி, சீக்கிரம் பேசவேண்டிய விஷயத்துக்கு வாங்க’ என்கிற பரபரப்பு தெரியும்.

ஆனால், இவருடைய நலம் விசாரிப்பு மிக உண்மையானதாகத் தோன்றுகிறது. நன்கு பொறுமையாகவும் வாஞ்சையாகவும் நம்மைப்பற்றி விசாரிக்கிறார்.

அதற்காக இவர் நிறைய நேரத்தை வீணடிப்பதும் இல்லை, மிகச் சில சொற்களுக்குள், நாம் நன்றாக இருக்கிறோமா என்பதைத் தெரிந்துகொள்கிற நிஜமான அக்கறையைக் காண்பித்துவிடுகிறார்.

ஆ

அவருடைய பகல், எனக்கு இரவு. என்னுடைய பகல், அவருக்கு இரவு. ஆகவே, நாங்கள் சந்திக்கும் நேரங்கள் யாரோ ஒருவருக்கு அலுவல் நேரமாக இருக்காது.

ஆகவே, என்னுடைய இரவு நேரத்தில் சந்திப்புகள் நிகழும்போதெல்லாம், அதற்காக உண்மையாக நன்றி தெரிவிக்கிறார். ‘அடுத்த கூட்டத்தை என்னுடைய இரவு நேரத்தில் வைத்துக்கொள்வோம், சிரமம் இருவருக்கும் சமமாக இருக்கட்டும்’ என்று வற்புறுத்துகிறார்.

இ

என்னிடம் என்ன தேவை என்பதைத் தெளிவாகச் சொல்கிறார். ‘இதைமட்டும் சொல்லுங்கள், மற்றதை நான் பார்த்துக்கொள்கிறேன்’ என்கிறார்.

இதன் பொருள், நம் நேரத்தை அவர் மதிக்கிறார்.

ஈ

என்னிடம் வருவதற்குமுன் அவர் வேறு யாரிடமாவது இதைப்பற்றிப் பேசியிருக்கலாம். அதை மறைக்காமல் சொல்கிறார். ‘அவர் இப்படிச் சொன்னார். நீங்கள் இதைப்பற்றி என்ன நினைக்கிறீர்கள்?’ என்று உறுத்தாமல் கேட்கிறார்.

உ

தனக்குத் தெரியாதவற்றைத் தெரியாது என்று ஒப்புக்கொள்ள அவர் தயங்குவதில்லை. அதே நேரம், இது தனக்குத் தெரியாதே என்கிற கழிவிரக்கமும் இல்லை. ‘நான் கற்றுக்கொள்ளத் தயார்’ என்று பேச்சால் உணர்த்துகிறார்.

ஊ

நம்மிடம் உள்ள நல்லவற்றை மனம் திறந்து பாராட்டுகிறார். அதே நேரம், அது வெற்றுப் புகழ்ச்சியாக இல்லை. ‘நீங்கள் இதைச் செய்தது எனக்குப் பிடித்திருந்தது, அதனால் இந்த நன்மை விளைந்திருப்பதாக நான் எண்ணுகிறேன்’ என்று தெளிவாகச் சொல்கிறார்.

எ

‘சேர்ந்து பணியாற்றுவோம்’ என்ற சொல்லை அடிக்கடி பயன்படுத்துகிறார். ‘நான் சொல்வதுதான் சரி’ என்று வலியுறுத்துவதும் இல்லை, அனைத்தையும் நம்மிடம் ஒப்படைத்துவிடுவதும் இல்லை, மாற்றுக் கருத்துகளைக் கேட்கத் தயாராக இருக்கிறார், மனத்தைத் திறந்துவைத்திருக்கிறார்.

ஏ

புதிய பணியொன்றுக்குப் பொறுப்பேற்கும்போது, அதற்குமுன் அங்கு பணியாற்றியவர்களுடைய உழைப்புக்கும் அறிவுக்கும் பெரிய மதிப்பளிக்கிறார். அவர்கள் படுமோசமாகச் சொதப்பியிருந்தாலும் சரி, ‘அதிலிருந்து நாம் கற்றுக்கொள்ளப் பல விஷயங்கள் உண்டு’ என்கிறார்.

ஐ

இவர் கச்சிதமானவர்தான். ஆனால், ‘எல்லாம் கச்சிதமா இருக்கணும், இல்லாட்டி எனக்குப் பிடிக்காது’ என்று முகம் சுளிப்பதில்லை.

அதாவது, தன்னைச் சுற்றியுள்ள மனிதர்கள், குழுக்கள், நிறுவனங்களிடம் குறைகள் இருக்கலாம் என்பதை ஏற்றுக்கொள்கிறார். அவற்றைச் சுட்டிக்காட்டிக் காயப்படுத்தாமல், அவர்களிடம் இருக்கும் நல்லவற்றைச் சொல்கிறார், குறைகளை நீக்க உதவுகிறார்.

ஒ

அவருடைய வேலையில் குறைகள், கருத்துகள், முன்னேற்றத்துக்கான வழிகளைச் சுட்டிக்காட்டினால், அதற்கு உண்மையாக நன்றி தெரிவிக்கிறார். அதில் தன்னுடைய கோணத்தை எடுத்துரைக்கிறார்.

ஆனால், இப்படித் தன்னுடைய தரப்பைச் சொல்லும்போது அவரிடம் எதிர்க்கிற மனநிலை இல்லை. தன்னுடைய சிந்தனையோ செயலோ தவறாக இருக்கலாம் என்பதை ஏற்றுக்கொள்கிறார். ‘நான் இதைப்பற்றிச் சிந்திப்பேன், தேவையானதைச் சரிசெய்வேன்’ என்கிறார்.

ஓ

மிக நிதானமாகப் பேசுகிறார். சிந்தனையில் தெளிவு இருந்தால்தான் இது சாத்தியம்.

ஔ

பிரமாதமான நகைச்சுவை உணர்ச்சி. கனமான அலுவல் விஷயங்களில் சிறிது கலகலப்பைக் கலந்து இனிமையாக்கிவிடுகிறார்.

இதனால், எட்டு மணி நேரக் கடும் உழைப்புக்கு நடுவில் இவரோடு பேசிய சில நிமிடங்கள் மனத்துக்குச் சிறு ஓய்வளிக்கின்றன, நம் நினைவில் தங்கிவிடுகின்றன.